Έμμετρο ποίημα παπά Νουφράκη

Λειτουργία στην Αγιά Σοφιά μετά από 466 χρόνια

ΠΑΠΑ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΝΟΥΦΡΑΚΗΣ

Του Μάη στσ’ εικοσιεννιά η ξακουσμένη Πόλη

εγροίκανε στο μπέτη τζη το τούρκικο το βόλι.

Η Πόλη που αιώνες ήτανε ελληνικό καμάρι

εδά εμαυροφορέθηκε, Τούρκος την έχει πάρει.

Πάει η Κωνσταντινούπολη και τ΄όνομα αλλάζει

και Ισταμπούλ ‘πο’ δα και μπρος ο Τούρκος τη φωνάζει.

Για τη μεγάλη συφορά ο λαός μοιρολογάται

τραγούδια έχει και σύμβολα, θέλει ν’ αναστοράται.

Στα μεγαλεία τα παλιά η σκέψη ντου γυρίζει

τη μ-Πόλη δε ντη μ-ποξεχνά, δικέφαλους σκαλίζει.

Έκλεισε η Αγιά Σοφιά και λειτουργιές δε γ-κάνει

δεν έχει ορθόδοξο παπά, δε γ-κλαίει μπιο λιβάνι.

Έκλεισε η Αγιά Σοφιά με τσι πολλούς παπάδες

ο Χότζας στον Αλλάχ εδά κάνει τσι τεμενάδες.

Κι ο χρόνος που δε στένεται και που δεν ανιμένει

φεύγει και αλειτρούητη η Αγια-Σοφιά πομένει.

Πάνω από τσι τέσσερις περάσανε αιώνες

κι ήρθε να κάμει λειτρουγιά ο παπάς απ’ τσ’ Αλώνες.

Ο λιονταρόκαρδος παπάς που τόλεγ’ η ψυχή ντου

Ρεθεμνοαλωνιώτικη είν’ η καταγωγή ντου.

Ήτανε στρατιωτικός παπάς ο Νουφράκης ΄πο’ τσ’ Αλώνες

τση λευτεριάς εκλούθανε όπου ΄διδε αγώνες.

Ο αγώνας και η λευτεριά πηγαίνουν ταίρι ταίρι

κι η λευτεριά εταίριαξε με τον παπα-Λευτέρη.

Ήτανε το δεκαεννιά (1919) κι η Ελλάδα συμμετέχει

σώμα το «συμμαχικό» δυο Μεραρχίες έχει.

Στη Μεραρχία τη δεύτερη σ’ αυτήν υπηρετούσε

στο σώμα το εκστρατευτικό η Μεραρχία κλουθούσε.

Στην Ουκρανία πήγαινε μα πρίχου εκειά να φτάσει

στη μ-Πόλη οντέ περνούσανε κάμανε κεια μια στάση.

Στου καραβιού αξιωματικοί σταθήκανε το γύρο

κι όλοι ντως εξανοίγανε η μ-Πόλη των ονείρω.

Ο παπα-Νουφράκης στέκει εκειά κουμπίζει στο κατάρτι

με το ν-ταξίαρχο Φραντζή και με το Λιαρομάτη.

Ο Σταματίου ο λοχαγός τη μ-Πόλη ποθαμάζει

κι ο Νικολάου υπολοχαγός μ’ αυτούς μονομεριάζει.

Οι πέντε αξιωματικοί ξανοίγανε ομάδι

για τη μεγάλη απόφαση που πήρανε το βράδυ.

Όλοι τους ντουχιουντίζανε το ξαφνικό χαμπέρι

κειονά που οψάργας