Γιάννης Τζαγκαράκης

2012-11-11 20:52

Γιάννης Τζαγκαράκης: ένας αληθινός πατριώτης

 

Η καταγωγή του Γιάννη Τζαγκαράκη ήταν από τις Αλώνες. Ο πατέρας του είχε φύγει γύρω στο 1900 και είχε εγκατασταθεί στο χωριό Φωτεινού όπου και γεννήθηκε ο Γιάννης. Ο λόγος που είχε φύγει από τις Αλώνες μου είναι άγνωστος. Ίσως επειδή το Φωτεινού ήταν πιο εύφορο χωριό ή ίσως επειδή βρισκόταν πιο κοντά στο Ρέθυμνο. Ο ίδιος, όμως, και τα παιδιά του διατηρούσαν στενές σχέσεις με το χωριό και ιδιαίτερα με την οικογένεια του Γεωργίου Τζαγκαράκη, του πρωτοξαδέλφου του. Έτσι, λοιπόν, τη νύχτα που κύκλωσαν οι Γερμανοί τις Αλώνες, ο Γιάννης εβρίσκετο  πάλι στο σπίτι του ξαδέλφου του. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι χάρη στην αυτοθυσία, το θάρρος και τον ηρωισμό του Γιάννη, γλίτωσε το χωριό από σίγουρο ολοκαύτωμα.

Αυτός ήταν που κατάφερε να περάσει απαρατήρητος το γερμανικό κλοιό, να πάει στο Αγκαραθοσέλι (τοποθεσία του Κρυονερίτη, απέναντι από το χωριό Αλώνες) που ήτανε ο ασύρματος, να ειδοποιήσει τους Εγγλέζους που προφτάσανε και φύγανε απαρατήρητοι, ενώ αυτός έκρυψε τον ασύρματο με άλλα ενοχοποιητικά στοιχεία εκεί κοντά σε μια τρύπα. Έτσι, όταν πήγαν οι Γερμανοί, δε βρήκαν τίποτα.

Ο Α.Γ.Θεοδωράκης στο βιβλίο του «Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΡΗΤΗΣ 1941-1945» στη σελίδα 128 γράφει: «Γιάννης Τζαγκαράκςη, θερμός πατριώτης ως και αλαχού αναφέρομαι, υπηρέτησεν πολύ τον αγώνα πλησίον των συμμαχικών υπηρεσιών ανήκον στην φορς 113. Η μοίρα του, όμως, έγραψε θλιβερόν τέλος και λύπησε όλην την αντίστασιν και περισσότερον τους στενούς του συνεργάτες. Η κλωθώ έτσι έκλεισε το νήμα της ζωής του καλού τούτου πατριώτου». Σημειώνουμε ότι ο Γιάννης Τζαγκαράκης σκοτώθηκε στον Ψηλορείτη, όταν εκπυρσοκρότησε κατά λάθος το τόμιγκαν του Λι Φέρμορ. Στη σελίδα 99 ο Α.Γ.Θεοδωράκης γράφει: «Η οργάνωση αποστέλνει το Γιάννη Τζαγκαράκη στη Μονή Πρέβελη δια πληροφορίες, αλλά ο ηγούμενος και οι καλόγεροι προέβαλαν άγνοια. Ο Τζαγκαράκης μεταβαίνει στους Ασωμάτους, συναντά τον εκεί διαμένοντα Καλονά και ζητά πληροφορίες. Ο Καλονάς του ομολογεί ότι πράγματι ήρθε άνθρωπος του στρατηγείου της Μ.Ανατολής. Με την πληροφορία αυτή ο Τζαγκαράκης τρέχει στον Ανδρέα Παπαδάκη και με χαρά αναγγέλλει το ευχάριστο γεγονός».

Στο βιβλίο «Ο ΕΦΕΔΡΟΠΑΤΕΡΑΣ» του Α. Νενεδάκη, το όνομα του Τζαγκαράκη αναφέρεται πάνω από 25 φορές σε ισάριθμες αποστολές. Ενώ σε όλα σχεδόν τα βιβλία της Εθνικής Αντίστασης αναφέρεται εκτενώς το όνομά του. Από την ίδρυση της οργάνωσης μέχρι το θάνατό του, υπήρξε ο πλέον έμπιστος και ο πλέον ακούραστος πατριώτης.                                                                                                                                                                                                                                                                           

Στις  2  Αυγούστου  2008, στον  κήπο  του  Ρεθύμνου,  ο  Λευτέρης  Καλλιτσουνάκης  μου  παραχώρησε μια  συνέντευξη την  οποία  δημοσίευσα  στο  βιβλίο  μου  «Γιάννης Δραμουντάνης Στεφανογιάννης -   Αρχηγός  Ανωγείων  και  Άνω  Μυλοποτάμου 1941-13  Φεβρουαρίου  1944  ». Ένα  μέρος  της  συνέντευξης  αναφέρεται  στο  θάνατο  του Γιάννη   Τζαγκαράκη  στην  Κορακόπετρα. Και  είναι  σημαντική  η  μαρτυρία  του  Λευτέρη  Καλλιτσουνάκη  για  τέσσερις  κυρίως  λόγους : α)  Γιατί  όσοι  μελετούν  και  ασχολούνται  με  την  Κρητική  Αντίσταση  γνωρίζουν  ότι  ο  Λευτέρης  Καλλιτσουνάκης  είναι  ένα  από  τα πιο  σημαντικά πρόσωπα  της  Αντίστασης  αφού  θήτευσε  δίπλα  στο  Ραλφ  Στόκμπριτζ,  στην  υπηρεσία  του  ενός  από τους  δύο  συμμαχικούς  ασυρμάτους  του  Ψηλορείτη    β)  στο  επεισόδιο  του  θανάτου  του  Γιάννη  Τζαγκαράκη  ο  Λευτέρης  Καλλιτσουνάκης  ήταν  παρών  και  περιγράφει  με  λεπτομέρειες  το  ατυχές  περιστατικό  γ)  Από τη  διήγηση  διαπιστώνεται  ότι  παρών στο  επεισόδιο  ήταν  και  ο  Ζαχαρίας  Δραμουντάνης,  γιος  του  Αρχηγού  Στεφανογιάννη,  του  οποίου  την  μαρτυρία  μπορεί  εύκολα  κανείς  να  αναζητήσει  και  να  καταγράψει  και  δ)  Η διήγηση  του  Λευτέρη  Καλλιτσουνάκη  δεν  επιτρέπει    την αλλοίωση  της  ιστορικής  αλήθειας

«…στο  λημέρι στη  Κορακόπετρα  εγίνηκε  κι ένα  επεισόδιο.  Εσκοτώθηκε  ο  Γιάννης  ο  Τζαγκαράκης.  Την  ώρα  που  μούχλιαζε  έγινε,  μεταξύ  μέρας  και  νύχτας.  Στο  λημέρι  είχε  έρθει  κάποιος  Λεωνίδας Τζαγκαράκης  ο  οποίος  ήτανε  ανιψιός  του  σκοτωμένου  από  τσι  Αλώνες  της  Ρεθύμνης.  Ο  Λεωνίδας  είχε  έρθει  βράδυ  βράδυ  από  τα  Ρεθεμνιώτικα  κι  εσερνε  μερικούς  για  να  φύγουνε  στη  Μέση  Ανατολή.  Ο  κακομοίρης  ο  Γιάννης  Τζαγκαράκης  ήτονε  δρωμένος  και  πήγε  κοντά  στη  φωτιά  που  εψήναμε  το  φαγητό.  Κι  έκατσε  κουκουβιστά.  Έρχεται  ένας  και  μας  ε  λέει  Γερμανοί  έρχουνται.  Ένας  βοσκός  από  τα  Ανώγεια,  θαρρώ  πως  ήτανε  Δραμουντάνης.  Ο  Νικολής  ή  ο  Κωστής.  Εμείς  ήντα  να  κάνομε,  αρπάξαμε  να  χώσομε  τον  ασύρματο  και  τον  οπλισμό  μας.  Κι  είχαμε  σ’ένα  πρινάρι  καμιά  δεκαριά  όπλα  κι  ένα  οπλοπολυβόλο. Ο  Πάτρικ  Λη  Φέρμορ  επήγε  στο  πρινάρι  και  επέτανε  τα  όπλα  αποπάνω  και  τα’παιρνε  ο  ένας  και  τα’δινε  τ’αλλουνού  να  πάμε  να  τα  κρύψομε.  Για  να  φύγομε  κι  εμείς  να  μη  μας  πιάσουνε  οι  Γερμανοί.  Ο  Λεωνίδας  ο  Τζαγκαράκης  όταν  ήρθε  μου  λέει  είμαι  κουρασμένος  Και  του  λέω  πάρε  μια  κουβέρτα  κι  έλα  να  πάμε  εις  το  κατάλυμα  πέρα  πέρα  που  μένω  κι  εγώ  να  μείνεις.   Κι  εκοιμάτονε  και  δεν  ήτανε  εκειά.  Είμαστε  εγώ,  ο  Λη  Φέρμορ,  ο  Στόκμπρτιζ,  ο  Γιάννης  Τζαγκαράκης,  ο  Στάνλευ,  καμιά  δεκαριά  νομάτοι.  Ήτανε  κι  ένα  δυο  βοσκοί  και  μας  εβοηθούσανε  να  πετάξομε  τα  πράματα  να  μη  μπλέξομε.  Ήτονε  και  του  Στεφανογιάννη  τα  παιδιά  εκεί,  ο  Γιώργης  και  ο  Ζαχαρίας,  μικρά  κι  εβαστούσανε  όλη  την  ώρα  τα  τουφέκια,  τα  γεμίζανε,  τα  αδειάζανε.  Εγώ  με  το  περιστατικό  το  δικό  μου  είχα  καεί.  Και  τον  είχα  πει  πολλές  φορές  μην  αφήνετε  τα  παιδιά  στα  τουφέκια  γιατί  κι  εγώ  έχω  καεί.  Έχω  σκοτώσει  ένα  συγγενή  μου  μ’αυτές  τις  μπουταλές.  Γι’αυτό  μην  αφήνετε  στα  παιδιά  τα  τουφέκια.  Είχανε  γεμίσει  το  όπλο,  ένα  γερμανικό  δαχτυλιδάτο,  ανάθεμά  το.  Ο  Λη  Φέρμορ  έπιασε  το  όπλο  να  το  πετάξει  στον  άλλο,  και  που  πήγε  η  χέρα  του,  στη  σκανδάλη,  και  θέτει  ένα  βρόντο  κι  έτσι  που  κάθουντανε  κουκουβιστά  ο  Τζαγκαράκης  του  πιάνει  το  πόδι  και  το  μηρό  και  του’κοψε  τη  κεντρική  αρτηρία.  Και  εμουντάραμε  εμείς  να  τόνε  βοηθήσομε  αλλά  πέντε  λεπτά  δεν  έζησενε.  Δεν  είπε  τίποτα,  τι  να  πει  ο  παντέρμος.  Ένας  καλός  άνθρωπος  ο  Γιάννης  ο  Τζαγκαράκης.  Δεν  είπε  τίποτα  στο  Φιλεντέμ,  μου  φταις  δηλαδή  και  τέτοια,  πάνω  από  πέντε δέκα  λεπτά  δεν  έζησενε.  Του  χύθηκε  το  αίμα. Εκειά  στο  πρινάρι  που  σκοτώθηκε  τόνε  θάψαμε  κιόλας.  Ο  Πάτρικ  Λη  Φέρμορ  εστεναχωρήθηκε  πάρα  πολύ.

Τα  οστά  του  μετά  τα  πήρανε  οι  συγγενείς  του  από  τη  Κορακόπετρα. Ή  στου  Φωτεινού  θα  τα’χουνε  πάει  ή  στσ’Αλώνες.  Είχε μια  αδερφή  στου  Φωτεινού  και  μάλλον  εκεί  θα  τα’χουνε.

Κι  επήγε  ο  Τζαγκαράκης  άδικα.  Γιατί  η  πληροφορία  ότι  έρχουνται  Γερμανοί στην  Κορακόπετρα  δεν  ήτανε  αληθινή…»

Γιώργος  Καλογεράκης

Επιστημονικός  συνεργάτης

Εργαστηρίου  Ιστορίας  Νεότερης  Ελλάδας

και  Νεοελληνικού  Πολιτισμού

Πανεπιστημίου  Ιωαννίνων