Εμμανουηλ ι. Θεοδωρακης

2012-11-28 01:00

Εμμανουήλ Ι.Θεοδωράκης

 

Ανθ/γός 592 Τάγματος. Εφονεύθη ηρωικώς μαχόμενος από το ύψωμα Πλατύδρομο Πιερίων την 12/3/48. Η ζωή του υπήρξε μια διαρκής δράση υπέρ της πατρίδος και αρχίζει την εποποιία του 1940-41 στα Αλβανικά βουνά όπου τραυματίζεται. Το Μάιο του 1941 πολεμά τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές στο Ρέθυμνο και τραυματίζεται εκ δευτέρου. Κατά τη διάρκεια της κατοχής μετέχει των εθνικών δυνάμεων ανταρτών και μετά την απελευθέρωση υπηρετεί την Εθνοφυλακή. Πέθανε φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάς».

            Τα οστά του ήρωα βρήκαν την τελευταία ανάπαυσή τους στη γενέτειρα του ήρωα. Και υπήρξε ένας αληθινός ήρωας ο ανθυπολοχαγός Εμ.Θεοδωράκης. Με τις Ελληνικές και τις Κρητικές παραδόσεις του πατριωτισμού και της ανδρείας. Η εποποιία του 1940-41 τον βρήκε πολεμιστή στα κακοτράχαλα Αλβανικά βουνά, όπου προτάσσει τα στήθη του στην αγριότητα του εχθρού. Παρασημοφορήθηκε με το πρώτο τραύμα. Αλλά, η σταδιοδρομία του Κρητικού πολεμιστή δε σταματά και η ανδρεία του, η Ελληνική και η Κρητική, παρουσιάζει πλήθος άλλων φωτεινών εκδηλώσεων. Ανδραγαθεί στην πατρίδα του την Κρήτη κατά τη λυσσαλέα επίθεση του εχθρού, το Μάιο του 1941 και συνεχίζοντας την πατριωτική δράση του δεν ανέχεται την υποδούλωση, αλλά επαναστατεί κατά του δυνάστη κατακτητή και ως εθνικός αντάρτης γίνεται το φόβητρό του στην πατρίδα του το Ρέθυμνο. Ένα από τα παλληκάρια του 592 τάγματος που υπηρετούσε. Ίσως το ξεχωριστό παλληκάρι που βρήκε το θάνατο εκτελώντας το υπέρτατο καθήκον του στο ύψωμα Πλατύδρομο των Πιερίων. Η Μακεδονική γη στην Κατερίνη δέχθηκε το κορμί του παλληκαριού της Κρήτης. Αλλά, τα λίγα χρόνια αυτά ήταν χρόνια φιλοξενίας στον ήρωα που έπεσε ποτίζοντας με το αίμα του τη Μακεδονική γη. Τα οστά του μεταφέρθηκαν από την Κατερίνη στο Γάλλο Ρεθύμνης όπου αναπαύεται ο ήρωας της Κρήτης, ήσυχος και ικανοποιημένος, διότι επιτέλεσε το μεγάλο καθήκον του προσφέροντας τη ζωή του ολοκαύτωμα στο βωμό της Ελληνικής πατρίδας.

            Επί της σορού του, ο Διοικητής του Τάγματος κ.Ι.Δασκαλόπουλος εκφώνησε τον ακόλουθο λόγο:

• Έπεσες ως ήρωας. Έπεσες για την Ελλάδα, αγαπητέ Μανόλη. Η ζωή σου υπήρξε διαρκής εθνική δράση. Θα μείνει θρύλος. Από την εποποιία του ΄40-΄41 στ’ Αλβανικά βουνά με το 44 Συν/μα στην Κλεισούρα και Τρεμπεσίνα αρχίζει η ηρωική δράση σου και δέχεσαι το πρώτο τραύμα ως παράσημο της ανδρείας σου. Το Μάιο του ΄41 με τη λυσσαλέα προσβολή της Μεγαλονήσου από τον κατακτητή αψηφάς τα πάντα και με τους 20 Χωροφύλακες συμπολεμιστές σου εξοντώνεις τους 200 αλεξιπτωτιστές του εχθρού στο Ρέθυμνο όπου δέχεσαι το δεύτερο τραύμα. Ως αγνός Έλληνας και φλογερός πατριώτης ως ηρωικό τέκνο της ευάνδρου Κρήτης δεν ανέχεσαι την υποδούλωση της πατρίδας και συνεχίζεις ριψοκίνδυνα και τολμηρά την πολεμική σου δράση στα χρόνια της Κατοχής ως εθνικός αντάρτης και γίνεσαι το φόβητρο του κατακτητού στην περιφέρεια της ιδιαίτερης πατρίδας σου, το Ρέθυμνο. Πάντοτε ενθουσιώδης, πάντοτε τολμηρός, πάντοτε αυθόρμητα μου ζητούσες να εκτελείς τις δυσκολότερες και επικίνδυνες αποστολές. Ήσουν το ξεχωριστό παλληκάρι του Τάγματος. Έτσι, προχθές όρμησες ως γίγας να καταλάβεις το ύψωμα Πλατύ δρόμο στα Πιέρια και δέχθηκες τη δολοφονική σφαίρα. Έπεσες με την ικανοποίηση ότι εξεπλήρωσες την Εθνική εντολή.